Het Solidaire geweten en het Dissidente geweten
Het streven naar gelijkheid van vrijheid als een vooruitgang naar morele deugdzaamheid wordt betwist door het streven naar betrouwbare veronderstellingen. De vrijheid van handelen is alleen aanwezig binnen het streven naar betrouwbare veronderstellingen, aangezien onbetrouwbare veronderstellingen de inspiratiebron vormen waarvan betrouwbare veronderstellingen worden getrokken. Onbetrouwbare veronderstellingen kunnen daarom niet worden uitgesloten van betrouwbare veronderstellingen. Als deze oorsprong van inspiratie wordt geëerd binnen het streven naar betrouwbare veronderstellingen, zal het offer van vrije wil in ruil voor gevangenschap resulteren in de vrijheid van handelen zonder de gelijkheid van ongepolariseerde vrijheid. De kwestie van het polariseren van deugd in een dichotomie, een eindige taak, wortelt slechts als een eindige binnen de grenzen van creativiteit. Bovendien houdt het offeren van vrije wil niet in dat de mogelijkheid van spirituele ervaring wordt opgeofferd, omdat de grenzen van creativiteit als een middel om toewijding of plicht te overwegen tekortschieten in de aanwezigheid van volledige circulaire selectie. Integendeel, de geïnternaliseerde onbetrouwbare veronderstellingen, veroorzaakt door beperkte creativiteit om toewijding of plicht te overwegen, vormen op zichzelf een oneindig herhalende eindige toewijding, die plicht kenmerkt.
Het betwisten van betrouwbaarheid ten opzichte van onbetrouwbaarheid betreft het bevragen van het zelf over de aard van dichotome deugd, om standaarden van goed en slecht af te wijzen ten gunste van toewijding en onverschilligheid. De keuze tussen deze twee standaarden van deugd vindt zichzelf in het nieuw gevonden belasten van de solidaire verantwoordelijkheid van inspiratie, of het blijven belasten van de solidaire verantwoordelijkheid om te ontmoedigen. De keuze is informeel retorisch, waarbij ontmoediging gevolgd door inspiratie niet alleen de meer deugdzame is, maar ook aantrekkelijker door methodische vooruitgang.
Het streven naar betrouwbare veronderstellingen ten opzichte van solidair geweten verheft zich boven het streven naar onbetrouwbare veronderstellingen ten opzichte van dissident geweten, in een kwestie waar ontmoediging en inspiratie een verenigd communicatiemiddel zijn door gereconstrueerde dialectiek. Dieper in zichzelf de betekenis van empathie bevragen, wat ofwel bedoeld is als onbetrouwbare veronderstelling van de zender, of betrouwbare veronderstelling door de ontvanger. Betrouwbare veronderstelling brengt risico's met zich mee binnen het recht van hebzucht, afhankelijk van de wederzijdse verantwoordelijkheid van ontmoediging en inspiratie, waarbij liefde en verzorging worden verheven. Onbetrouwbare veronderstelling brengt ook risico's binnen het recht van hebzucht, afhankelijk van de strijd tussen individuele capaciteiten van ontmoediging en inspiratie.
Liefde gericht op het geweten als een middel tot zuivering, betwist diep de veronderstelling van vrijheid die zich op het geweten richt als een middel tot zuivering. Niettemin is het geweten geen gevangenis bedoeld om aan te ontsnappen naar vrijheid. Het geweten is eerder een middel om deugd, zorgvuldigheid en liefde te handhaven, die dieper wordt gekoesterd dan vrijheid, met betrekking tot zowel solidariteit als dissidentie.
Ga verder bij het ontdekken van de reconstructie van dialectiek om te leren over de communicatief oneindige mogelijkheid tot ontmoedigen en inspireren.
