Reconstrueren van Dialectiek
1. Deconstructietheorie
Deconstructie, een filosofische theorie, is ontstaan en sterk beïnvloed door de Franse filosoof Jacques Derrida. Derrida bedacht de term deconstructie en betoogt dat mensen in de westerse cultuur de neiging hebben te denken en hun gedachten uit te drukken in termen van binaire tegenstellingen (wit/zwart, mannelijk/vrouwelijk, oorzaak/gevolg, bewust/onbewust, aanwezigheid/afwezigheid, spraak/schrift). Derrida stelt dat deze tegenstellingen hiërarchieën in het klein zijn, waarbij de ene term als positief of superieur wordt beschouwd en de andere als negatief of inferieur. Met deconstructie wil Derrida de grens tussen deze binaire tegenstellingen uitwissen, zodanig dat de impliciete hiërarchie in twijfel wordt getrokken.
Hoewel de uiteindelijke kritiek gericht is op de westerse logica, ontstond deconstructie als reactie op structuralisme en formalisme. Structuralisten zagen alle elementen van de menselijke cultuur als onderdelen van een tekensysteem, terwijl Derrida twijfelde aan hun vermogen om de wetten van menselijke betekenisgeving te verklaren. Hij verwierp ook het idee van een identificeerbaar "centrum" van betekenis in teksten, iets waar formalisten in geloofden.
2. Dialectiektheorie (Deconstructie van Dialectiek)
"Dialectiek" verwijst naar een filosofische argumentatiemethode waarbij een tegenstrijdig proces tussen tegengestelde partijen plaatsvindt. Plato en Hegel hanteerden beide dialectiek op verschillende manieren. Hegel's dialectiek, in de 19e eeuw, betreft een tegenstrijdig proces tussen definities of opvattingen.
Hegel beschrijft zijn dialectische methode in drie momenten: begrijpen, dialectisch/negatief rationeel, en speculatief/positief rationeel. De eerste fase is fixatie, de tweede fase brengt instabiliteit en zelf-sublimatie, en de derde fase versterkt de eenheid van tegenstellingen.
3. Herconstructie van Dialectiek
Doordat conflicterende interpretaties tot uitsluiting van intentie leiden, is er een eindig aantal interpretaties en intenties. De dialectische relatie tussen rust en emoties wordt onderzocht, waarbij waarden zoals pijn en verliefdheid als dichotome negatief rationele ervaringen worden beschouwd. Menselijke emoties worden gezien als een dynamische dichotomie, vergelijkbaar met Hegels dialectiek, met intenties zoals gretigheid en angst als kern. De beperkingen van sociale concepten, zoals taboes, worden beschouwd als mentale zekeringen die de menselijke ontwikkeling belemmeren.
4. Alternatieve Balans
Het betoog pleit voor een alternatieve balans waarin emoties als keuzes worden gezien. Door de verantwoordelijkheid voor emoties te omarmen, ontstaat er een spectrum van emoties die als een veld worden beschouwd. Posities in dit veld bepalen welke ervaringen gesublimeerd moeten worden, en de subset aan emoties wordt gezien als opties, niet verplichtingen. Deze benadering wordt als moreel verantwoord beschouwd om de menselijkheid toegankelijk te houden.
Samenvatting:
Reconstructie van Dialectiek
1. Deconstructietheorie
Deconstructie, ontwikkeld door Jacques Derrida, bekritiseert de neiging om gedachten en taal in binaire tegenstellingen te denken, zoals wit/zwart of mannelijk/vrouwelijk. Derrida wil de hiërarchieën binnen deze tegenstellingen uitdagen en de grenzen tussen deze termen vervagen.
2. Dialectiektheorie
Dialectiek is een filosofische methode waarbij tegengestelde ideeën tegen elkaar worden afgezet. Hegel beschreef dit proces in drie fasen: vaststellen, ervaren van tegenstellingen, en integreren van deze tegenstellingen in een nieuwe eenheid.
3. Herconstructie van Dialectiek
Deze benadering onderzoekt hoe conflicterende interpretaties en intenties leiden tot een beperkt aantal mogelijke inzichten. Emoties worden bekeken als dynamische tegenstellingen, en sociale taboes worden gezien als belemmeringen voor persoonlijke ontwikkeling.
4. Alternatieve Balans
Het voorstel is om emoties te beschouwen als keuzes, wat leidt tot een spectrum van emoties. Door verantwoordelijkheid te nemen voor emoties, worden ze gezien als opties, wat als moreel verantwoord wordt beschouwd en de menselijke ervaring toegankelijk houdt.
