Onafhankelijke gewetenszuivering
Circulaire selectie wordt gedefinieerd als het doorgeven van een taak aan verschillende individuen totdat de meest geschikte persoon om de taak uit te voeren wordt bereikt. Vergelijkbaar met de onvolledige circulatie in de natuur die wordt vervangen door een ander proces. (Bijvoorbeeld: geografische circulatie zoals gassen die uitgestoten worden door een vulkanische uitbarsting die worden omgezet in biomassa door biologische planten. Planten worden vervolgens vervangen door de voedselketen om ze af te breken tot voedingsstoffen.) (Regen kan vallen door de onderlinge afhankelijkheid van planten die waterdamp genereren, evenals geografie die zorgt voor de condensatie van de damp). Geografie en biologie vervangen elkaars onvolledige circulatie.
Een tweede voorbeeld is de natuurkunde, waarbij wetten van elkaar afhankelijk zijn om te circuleren. Scheikunde en natuurkunde vervangen elkaars onvolledige circulatie door gebruik te maken van kwantumvelden, uitgedrukt als relativiteit (het ene is inherent gerelateerd aan het andere).
Mensen werken niet op dezelfde manier, het verschil zit in onze mogelijkheid om dichotomie en tegenstrijdigheid te mentaliseren. We zijn beide van de circulaties die elkaars onvolledigheid vervangen van psychologische circulatie langs de onvolledige fysieke circulatie.
Net zoals het veranderen van de balans tussen geografie en biologie zou leiden tot verergerende onvolledigheid binnen circulatie, zou het veranderen van de balans tussen psychologische en fysieke circulatie leiden tot verdiepende circulaire onvolledigheid. Dit versterkt het proces van circulaire selectie, waardoor het vermogen van de mens om zichzelf en zijn acties in balans te brengen stagneert. Een uit balans zijnde mens wordt nalatig en gevangen door de ervaring van gestagneerde dichotomie en tegenstrijdigheid, ook wel bekend als het geweten. De hebzucht die voortkomt uit de onvolledige circulatie leidt tot verwaarlozing van hun geweten. De afwijking die voortvloeit uit deze verwaarlozing wordt uitgedrukt als verwaarlozing van acties die hun geweten oplossen.
Het proces van circulaire selectie of de onderlinge afhankelijkheid tussen mensen binnen het geweten hangt af van een dominante marge van gebalanceerde mensen. Zodra deze marge niet kan worden bereikt, hebben mensen de neiging om te piekeren en te stagneren in het proces van circulaire selectie. Gedachteloosheid helpt bij het overpeinzen, waardoor de circulaire selectie wordt bevorderd tot een punt van het benutten van de onbalans in onze collectieve belangen. Gedachteloosheid fungeert als een primaire vervanging tussen de onvolledige, onderling afhankelijke psychologische en fysieke circulaties. De vervanging van deze onvolledigheid stelt mensen in staat om hun verwaarlozing goed te maken, of met andere woorden, hun geweten te zuiveren.
Zie ook het artikel ‘Persoonlijke nalatigheid oplossen’ om te leren hoe wij huidig ons geweten proberen te zuiveren door onszelf afhankelijk te maken van onpersoonlijke oplossingen, maar dit enkel resulteert in terughoudende, onzorgvuldige en ondeugdelijke oplossingen. Dit schijnt licht op de noodzaak van het implementeren van gedachtenloosheid om de ketting aan incomplete circulatie te doorbreken.
